15 sep maastricht-luik-guillemins-maastricht-op-zonne-energie
14 september 2020.
Om wat meer meetgegevens te genereren over de prestaties van mijn Solfie en de daarbij gebruikte accu en panelen, besloot ik vanuit Maastricht een tochtje naar Luik te maken. Uiteindelijke doel was Station Guillemins, alwaar ik wat mooie foto’s zou willen maken voor mijn website, Instagram en Facebook.
Een prachtige dag, dat had ik mee. Mijn planning was wel zodanig dat ik op de terugweg nog naar een klant in Eijsden toe zou gaan. Daardoor móest ik wel al mijn spullen voor een kleur- en knipbehandeling meenemen. Niet ideaal misschien, maar voor mij leverde dit wel eerlijke meetgegevens op. Ik wil gewoon weten wat de prstaties zijn waar ik in mijn dagelijks gebruik rekening mee kan houden.
Op de heen weg naar Eijsden, met het zonnetje in het gezicht, bekroop me (op deze toch eigenlijk werkdag…) een licht vakantiegevoel. Dat werd nog eens versterkt toen ik het pondje bij Eijsden (NL) naar Lanayen (B) nam.
Vanaf Lanayen naar Luik ging via Lixhe. Een mooie industriële verrassing trof ik bij de Barrage de Lixhe (stuw van Lieze). Een imposant bouwwerk dat me een verrassend fotomomentje opleverde.
Verder langs de Maas naar Luik valt me op dat op veel plaatsen niet duidelijk is wat nu voetpad of fietspad is. In veel gevallen wordt het dus door elkaar gebruikt waarbij de Belgische discipline, volgzaamheid (of is het de indirectheid?) goed van pas komt. Op geen enkel moment heb ik het gevoel gekregen dat ik iemand in de weg zat. Vlak bij mijn eindpunt was er zelfs een fietsers- en voetgangersbrug, waar op geen enkele wijze moeite was gedaan om duidelijkheid te verschaffen wat de plek was voor de fietser of voetganger.
Mijn eindstation: Gare des Guillemins. Een prachtig zuid-europees ogend bouwwerk. Niet vreemd, daar dit van het potlood van architect Santiago Calatrava komt, geboren in Valencia en die vooral bekend is om zijn slecht inschattingsvermogen in kosten. Het gebouw zou volgens begroting “slechts” 150 miljoen gaan kosten, maar dat is uiteindelijk 312 miljoen geworden.
Dan kan Luik nog van geluk spreken want de beste man speelde het in zijn geboortestad Valencia klaar om een (overigens prachtig) ontwerp te maken voor de Stad van de Kunsten en Wetenschap waarbij de beraming op circa 300 miljoen zat terwijl de uiteindelijke gebouwen opgeleverd zijn voor naar schatting 1,3 miljard! Maar dan héb je ook wat…
In ieder geval een prachtig decor om de SolarCargoBike met het Solfie-deksel op de gevoelige plaat vast te leggen.
Accuspanning bleef aardig op peil gedurende deze rit. Nu is de afstand te overzien (circa 30 km) en heb ik ter plekke een kwartier met uitgeklapte panelen van een drankje genoten. Ik bespaar jullie de harde meetgegevens (ook omdat ik eerst meerdere metingen wil doen voor ze openbaar te maken) maar het ziet er allemaal erg rooskleurig uit.
Op de terugweg dus naar Eijsden gereden om daar een klant een kleur- en knipbehandeling te geven. Na 2,5 uur oplaadtijd was de gehele verbruikte energie weer opgeladen. Als men dit afzet tegen een afgelegde afstand van 60 km waar ik 3 uur over gedaan heb dan kun je stellen dat, met dit zonnige weer, het opladen (in opengeklapte parkeerstand) per uur sneller gaat dan het verbuik per uur. Voor mijn beroep ideaal.
Binnenkort hoop ik op deze website weer een nieuw blog te plaatsen met mijn bevindingen. Je kunt me ook altijd volgen via Instagram: @solarcargobike